1. |
Δυσαρμονία
04:40
|
|||
|
Σε συχνότητα από άλλη διάσταση
Κρεσέντο θανάτου και τρέμει η γη
Δυσαρμονία και κραυγές στη βροχή
Φώτα θολά σε δρόμο μακρύ
Φοβάμαι και τρέμω, μα δεν είσαι εκεί
Κρατιέμαι με νύχια, τελειώνει η πνοή
Σε βλέπω, σ'αγγίζω, σε νιώθω
Δεν είσαι εσύ
Πέρνα μαζί μου την πύλη αυτή
Κι αν το σκοτάδι είναι βαθύ
Αγκάλιασέ το, αγκάλιασέ με, μέχρι την αυγή
Τα φώταν σβήσαν, μαύρη ανατολή
Οι δαίμονες πάλι κερνάνε σιωπή
Λιώνουν οι τείχοι, βουλιάζουμε μαζί
Κι ο θάνατος μου παίρνει νόημα βαθύ
Δεν είσαι εκεί
Το στοιχειωμένο πορτρέτο
Στον τοίχο πάλι μου χαμογελά
Το κορμί μια άυλη μαριονέτα στο χάος
Ψάχνει για λίγο φως πριν ξεψυχίσει
Και χαθεί η τελευταία ελπίδα
Έρεβος, νύχτα, θάνατος
Έρεβος, νύχτα, θάνατος
Θάνατος κι ανία
Θάνατος κι ανία
Ερινύες στο μυαλό
Φαντάσματα της κόλασης
Έρωτας ή απόγνωση;
Έρωτας, έρωτας
Πνοές, άηχες πνοές
Μορφές, άψυχες μορφές
Χαμένοι ταξιδιώτες
Νεκροί εραστές
|
||||
2. |
Χειμώνας Πλησιάζει
04:59
|
|||
|
Ένιωσα το κρύο την ώρα που χαράζει
Έκλεισα τα μάτια, χειμώνας πλησιάζει
Έμαθα ν'αφήνομαι, μαθαίνω να πονάω
Λάθος μου να δίνομαι και τώρα,
Βλέπω τον ήλιο να πέφτει χαμηλά
Πίσω απ'το σώμα σου φέγγει θολά
Βλέπω τον ήλιο να πέφτει χαμηλά
Πίσω απ'το σώμα σου φέγγει
Και η σκιά σου χορεύει ξανά
Ένιωσα την παγωνιά μέσα στο όνειρό σου
Έκλεισα τα μάτια μου, είδα το πρόσωπό σου
Τόσες λέξεις σκέφτομαι καμιά δε σου ταιριάζει
Χάνομαι στην αύρα σου, χειμώνας πλησιάζει
Βλέπω τον ήλιο να πέφτει χαμηλά
Πίσω απ'το σώμα σου φέγγει θολά
Βλέπω τον ήλιο να πέφτει χαμηλά
Πίσω απ'το σώμα σου φέγγει
Και η σκιά σου χορεύει ξανά
|
||||
3. |
Μωβ Αστέρι
04:32
|
|||
|
Φώτα, φώτα, φώτα του δρόμου
Με στοιχειώνουν
Λάμψεις, λάμψεις, λάμψεις, μονοπάτι
Μες στο σκοτάδι
Νερό, αέρας, φωτιά η ζωή μου
Μες στην ψυχή μου
Αρώματα και μουσική εμείς οι δύο
Μέσα στο κρύο
Μωβ αστέρι μου να γελάς
Όπου κι αν πας
Μωβ αστέρι μου γύρνα πίσω
Να σ'αντικρύσω όπως την πρώτη φορά
|
||||
4. |
Υπέροχη Μέρα
05:06
|
|||
|
Υπέροχη μέρα για να πεθάνεις
Κάτω από μία ουράνια φυλακή
Καθαρός σε βρώμικα παρελθόντα
Στην καταχνιά που δεσπόζει πριν την αυγή
Υπέροχη μέρα για να πεθάνεις
Το πρόσωπό σου είναι η μικρή μου φυλακή
Η ομορφιά σου παρακμάζει τα πάντα
Και παρακμάζει στα θέλω μου η λογική
Θέλω μια μέρα να κοιτάξω στο χθες
Για μια φορά μη νοσταλγήσω
Θέλω να μάθω να μπορώ και να αντέχω
Θέλω να μάθω πώς να ζήσω
Οι ενοχές θέλω να φύγουν μακριά, κάν'τες να φύγουν μακριά
Πριν κοιμηθώ να είμαι αθώος ξανά, κάνε με αθώο ξανά
Κάνε με αθώο ξανά
Υπέροχη μέρα για να πεθάνεις
Σημαντική για εσένα, όχι εμένα
Λες μ'αγαπάς κι ο εφιάλτης μου ξεκινάει
Γιατί τα θέλω μου πέθαναν προδωμένα
Υπέροχη μέρα για να πεθάνεις
Η λύτρωση απ'όλα τα απωθημένα
Αγάπη και μίσος έχω μπερδέψει
Αποτροπή κι αισθήματα αλλοιωμένα
Θέλω μια μέρα να κοιτάξω στο χθες
Για μια φορά μη νοσταλγήσω
Θέλω να μάθω να μπορώ και να αντέχω
Θέλω να μάθω πώς να ζήσω
Οι ενοχές θέλω να φύγουν μακριά, κάν'τες να φύγουν μακριά
Πριν κοιμηθώ να είμαι αθώος ξανά, κάνε με αθώο ξανά
Κάνε με αθώο ξανά
Πέφτω σε κάθε παγίδα
Στον όμορφό σου δρόμο
Όπου ποτέ δε σ'είδα
Που χάνεται στο χρόνο
Κολλάνε πια τα κομμάτια
Μίας κρυμμένης αλήθειας
Κλείσε μου τώρα τα μάτια
Δώσε μου πάλι ελπίδα
|
||||
5. |
Ζάκυνθος
03:58
|
|||
|
Είμαστε αναπνοές που χάνονται
Μες στον αέρα αρώματα γεννιούνται
Φώτα που δεν είδανε τα μάτια μας
Και τώρα μόνα τους ξεχνιούνται
Είμαστε ανατολές που πέφτουνε
Πίσω απ'της θάλασσας το κρύο
Πριν να ξημερώσει σκέψεις που έμειναν
Στην πιο ψυχρή γωνιά του δωματίου
Είμαστε σαν τα αστέρια που όλο πέφτουν στο κενό
Που κανείς δε μίλησε μαζί τους, δεν τους δώσανε σκοπό
Στα πιο τρελά μου όνειρα οι τύψεις παίζουν με την υπομονή
Μέσα στο υποσυνείδητό μου ο εαυτός έχασε τη διαδρομή
Είμαστε ό,τι αγαπήσαμε
Ό,τι μισήσαμε, ό,τι δε ζήσαμε
Συναισθήματα που δεν υπάρχουνε πια
Τώρα χάνουμε καιρό
Κρύβομαι σαν τη σκιά από τη μέρα
Ήλιο να μην ξαναδώ
Στων δακρίων σου τη διαδρομή
Από τη μέθη τους παραπατώ
Και δεν ξέρω αν είσαι εδώ, δεν ξέρω αν πρέπει να σε αγαπώ
Κι άλλο αστέρι μοιάζει με νεκρό, εκεί σταμάτησα να μετρώ
Χάνομαι σε χρώματα ζωηρά, που πνίγονται στης πόλης την καταχνιά
Ψάξε με, ίσως με βρεις μέσα στο άπειρο της νύχτας άλλη μια φορά
Είμαστε σαν τα αστέρια που όλο πέφτουν στο κενό
Που κανείς δε μίλησε μαζί τους, δεν τους δώσανε σκοπό
Στα πιο τρελά μου όνειρα οι τύψεις παίζουν με την υπομονή
Μέσα στο υποσυνείδητό μου ο εαυτός έχασε τη διαδρομή
|
||||
If you like Σύμπτωμα.4, you may also like:
featured on Bandcamp Radio Apr 25, 2023
go to album
Jaime Reimagined
by Brittany Howard
This reimagined edition of Brittany Howard's debut solo album includes remixes by an exciting cross-section of artists.
go to album
featured on Bandcamp Radio Sep 24, 2019
go to album
The Greek band play heady stoner jams with a kraut-y underbelly, pushing acid-test aesthetics to their limit.
go to album
Don't be fooled by this Greek indie-folk singer-songwriter's delicate, dreamy approach—her chops are sharp, and she's wry and observant.
go to album
It's no surprise that a band from Athens makes excellent fuzz rock.
go to album
Ben Montero delivers an album full of multi-colored psych pop, with rich, layered harmonies & irresistible melodies.
go to album
